کور رنگی چیست؟

کور رنگی

کور رنگی آن چیزی که به نظر می رسد نیست، نوعی مشکل بینایی است. اکثر افرادی که مبتلا به این شرایط، یعنی کور رنگی، هستند، می توانند برخی رنگ ها را تشخیص دهند و در تشخیص برخی دیگر مشکل دارند. بنابراین شاید ضعف در بینایی رنگ ها نام بهتری باشد. به هر حال نام این مشکل هر چه باشد، در بین مردها بسیار رایج تر است. از هر ۱۲ مرد یک نفر به کوررنگی مبتلاست، در حالیکه این رقم در بین خانم ها یک نفر از هر ۲۰۰ نفر است.

آشنایی با انواع کور رنگی

کور رنگی دارای انواع مختلفی می باشد، اما شایع ترین نوع آن عدم توانایی تشخیص رنگ قرمز و سبز می باشد. در چشم های هر فرد سه نوع سلول مخروطی وجود دارد که رنگدانه های متفاتی دارند و با جذب نور توسط رنگدانه ها این سلول های مخروطی فعال می شوند، حال هر نوع اختلال در این سلول ها و در عملکرد آنها و نیز کم شدن تعداد سلول ها می تواند منجر به ابتلا به یکی از انواع کورنگی شود.
کورنگی سبز- قرمز؛ شایع ترین نوع کور رنگی است که شخص قادر به تشخیص رنگ های سبز و قرمز نخواهد بود.
کور رنگی آبی- زرد نیز نوع دیگری از این بیماری است که تست مناسبی برای تشخیص آن وجود ندارد.
در صورتی که فرد قادر به تشخیص هیچ رنگی نباشد از انواع بسیار نادر کور رنگی است و فرد اشیاء را به مانند فیلم ها و یا عکس های سیاه سفید می بیند.

مونوکروماسی

که کور رنگی کامل نیز نامیده می شود، نوع نادری از این مشکل است که هیچ یک از انواع سلول های مخروطی فعال نبوده و شخص قادر به تشخیص هیچ رنگی نمی باشد، بنابراین فرد همه چیز را به صورت تصاویر قدیمی یا فیلم های سیاه و سفید می بیند.

دی کروماسی

این نوع اختلال نیز در صورت عدم وجود رنگدانه در هر یک از سه سلول مخروطی به وجود خواهد آمد.

پروتانوپیا

نوعی دی کروماسی می باشد که گیرنده های رنگ قرمز موجود در آن به طور کامل غیر فعال بوده و در نتیجه فرد این رنگ را به شکل تیره و مایل به سبز می بیند.

دوترانوپیا

شایع ترین نوع کور رنگی بوده و گیرنده های سبز موجود درآن کاملا غیر فعال هستند، از این رو شخص قادر به تشخیص رنگ های قرمز و سبز از یکدیگر نیست.

تری تانوپیا

یک نوع نادر از اختلال دی کروماسی می باشد که در آن گیرنده های آبی کاملا غیر فعال بوده و شخص قادر به تشخیص این رنگ نمی باشد.

عوامل کور رنگی

• ژنتیک

اکثر افرادی که به کور رنگی مبتلا هستند، با این شرایط متولد می شوند، چرا که این مشکل با ژن هایی شروع می شود که شما ز پدر و مادر خود دریافت می کنید. این ژن ها دستورالعمل درست را در مورد چگونگی ساخت رنگدانه های آبی، قرمز و سبز برای سلول های مخروطی به بدن نمی دهند. بدون رنگدانه ها نیز سلول های مخروطی نمی توانند رنگ ها را تشخیص دهند.

• بیماری

برخی افراد با کور رنگی به دنیا نیامده اند، اما ابتلا به برخی بیماری های چشمی می تواند کور رنگی را در پی داشته باشد. به علاوه بیماری هایی مانند لوسمی، پارکینسون، آلزایمر، کم خونی سلولی داسی شکل یا اختلال مصرف الکل ممکن است منجر به  بروز کور رنگی شوند.

• داروها و مواد شیمیایی

عوارض جانبی برخی داروها کور رنگی است، از جمله داروهایی که برای بیماری های زیر تجویز می شوند:

• داروهای مربوط به بیماری های قلبی
• داروهای فشار خون بالا
• داروهای درمان اختلال تعوظ
• داروهای مشکلات عصبی
• داروهای اختلالات عاطفی

به علاوه کار کردن با مواد شیمیایی مانند کودها و حلال ها احتمال بروز کور رنگی را در پی دارد.

آیا کور رنگی قابل درمان است؟

اگر کور رنگی شما بر اثر بیماری یا مصرف برخی داروها بروز کرده باشد، می توانید برای درمان آن کاری انجام دهید. به عنوان مثال پزشک می تواند دارویی که روی بینایی شما تاثیر گذاشته را عوض کرده و داروی دیگری برایتان تجویز کند. اما نوع اصلی کور رنگی، یعنی نوعی که این بیماری را به ارث می برید، قابل درمان نیست.